Świątynia Wang w Karpaczu

Świątynia Wang została zbudowana na przełomie XII oraz XII wieku na terenie Norwegii nad jeziorem Wang. Podobne świątynie były budowane w tym właśnie okresie w dużej ilości. Zbudowano ich około tysiąca. Do dnia dzisiejszego zostało ich 31 w Norwegii oraz jeden kościół w Karpaczu Górnym. W XIX wieku Wang okazał się za mały i wymagał kosztownej naprawy. Postanowiono zatem go sprzedać, ponieważ potrzebne były fundusze na spłatę pożyczki zaciągniętej na budowę nowej świątyni. Zbytek ten został zakupiony przez Fryderyka Wilhelma IV, następnie obiekt rozebrano i przewieziono w 1841 r. do Muzeum Królewskiego w Berlinie. Dzięki staraniom hrabiny Fryderyki von Reden z Bukowca, w 1842 roku przeniesiono kościółek w Karkonosze. Na miejsce pod budowę wybrano Czarną Górę, która znajduje się w połowie drogi z dolnego Karpacza na Śnieżkę. 28 lipca 1844 r. nastąpiło uroczyste otwarcie i poświęcenie kościoła. Kościół Wang stanowi bezcenne dzieło dawnej sztuki nordyckiej.

Zbudowano go na wzór łodzi Wikingów bez użycia gwoździ. W górnych narożnikach znajdują się, co ciekawe, uskrzydlone smoki, które symbolizują walkę dobra ze złem. Portal północy został wyrzeźbiony przez Eindridi w I połowie XII wieku, o czym świadczy napis wykonany za pomocą run. Runy były znakami pisma zgłoskowego, które było użytkowane przez europejskie ludy z terenów północnych i północno-zachodnich. Były one ryte głównie w takich materiałach, jak metal, kości, kamień oraz drewno. W samej Norwegii znajduje się około 1.600 napisów runicznych. Pismo runiczne, które znajduje się w kościele Wang było rozmaicie tłumaczone i prawdopodobnie mieści się tam napis: „Eindridi rzeźbił (portal), chudy palec, syn Olafa złego." Chrzcielnica kościoła została wykonana około 1740 r. Świątynia otoczona jest krużgankiem, a po wyjściu z kościoła widać zwracające uwagę ozdoby na dachu świątyni. Kościół Wang łączy w sobie zarówno elementy pogańskie, jak i chrześcijańskie z terenów skandynawskich.