Dzieje tragowania przybywających do Karkonoszy turystów w lektykach u stóp Śnieżki liczą sobie bez mała trzysta lat. W latach pięćdziesiątych XIX wieku wydano opis Karkonoszy K.F.Moscha. Można tam przeczytać wiadomość o kobiecie, która w połowie XVII wieku rozkazała wnieść swoją osobę w góry z Karpacza Górnego na krześle. Natomiast w 1697 roku hrabia Krzysztof Leopold Schaffgotsch dotarł na szczyt najwyższej góry Sudetów będąc niesionym przez poddanych. Karpacz stał się centrum tragarskim w rejonie karkonoskim w dobie zapotrzebowania na tego rodzaju usługi. W 1844 roku turyści mogli korzystać z usług 5 przewodników, 8 tragarzy lektyk oraz 7 pomocników tragarzy. Ulepszano także sprzęt tragarski. Wprowadzono do użytku drewniany fotel z podnóżkiem. Pomiędzy drągami tragarze montowali specjalne pasy. Służyły one do utrzymywania ciężaru. Ostatnią karkonoską lektykę odkryto w latach 80-tych XX wieku. Odkrycia dokonano w domu, który obecnie już nie istnieje, o nazwie „Villa Bertha” w Karpaczu Górnym. Trafiła ona do zbiorów Muzeum Sportu i Turystyki.